کد مطلب:106822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147

حکمت 122











[صفحه 525]

(هر كس در انجام كار (خدا) كوتاهی كند، دچار غم و اندوه شود. و خدا به كسی كه در مال و جانش بهره ای برای او نباشد نیاز ندارد). كسی كه در عمل برای خدا كوتاهی می كند، بیشتر اوقات در عمل دنیا سرگرم است و بیشتر در پی دنیا و گردآوری مال دنیاست، در صورتی كه هر چه از ثروت دنیا برخوردار باشد، اولا به همان اندازه گرفتار غم و اندوه گردآوری دنیاست، و ثانیا در نگهداری و بیم از دست رفتن آنها مضطرب است. عبارت مشهوری است: از دنیا هر چه می خواهی به دست آر، و از غم و اندوه آن دو برابر نصیب ببر. پس امام (ع) انسان را از كوتاهی در اعمال چه بدنی و چه مالی برحذر داشته است با این عبارت: و لا حاجه لله... و نیاز نداشتن خدا به فرد كوتاهی كننده، كنایه از بی توجهی و به چشم زحمت به او نگاه نكردن است چون او قابلیت آن را ندارد.


صفحه 525.